մջ. ԻՑԻ՞Ւ. ԻՑԻ՞Ւ ԹԷ. αἵθε, οἵθε utinam! Իցէ իւիք թէ. ի՞ւ. եւ ո՞ւր իցէ. Երբ իցէ. երանի՜ թէ. օշ թէ, ա՛խ թէ, հա՛յ թէ, ո՞ւր էր թէ.
Մակբայք՝ ըղձիցն նշանակք. իցիւ, օշ. գուշ. մարտան. թր. քեր։ եւ ըստ մեկնչին.
Իցեւ, յորժամ ասէ, թէ լինիցի. արդ. որ է շփոթութիւն ընդ նախընթաց ձայնս, իցէ՞ թէ։
Դամնոն ոտիւք կաղ էր. գողացելոյ կոշկացն, իցի՛ւ, ասաց, թէ յարմարիցի գողոյն. (Ոսկիփոր.։)
աղէքսանդրէ, իցի՛ւ թէ էիր եւդու իմ որդի, զի քեւ աղանց իշխէի. (Պտմ. աղեքս.։)
Գէ՛թ յարարիչն աշխարհի նայեցեալ, իցի՛ւ ուսանել ի նմանէ զարուեստն. (Եզնիկ.։)
Իցի՞ւ այն բարեբաստութիւն, յորժամ յանուրջն պարք լուսաւորացն զերկրպագութիւն մատուցանէին իմածին դեռածաղիկն համբակի. (Պիտ.։)
Խնդրել (էր) իցիւ քո գոնեա թէ զի մեռացուց զսաւուղ, եւ ոչ կեցուց զսամուէլ. (Եփր. թագ.։)
Մերթ որպէս առ ի՞նչ իցէ. առ ի մէ՞. Ինչու՞.
Եթէ վասն ողորմութեան արար զոր արարն, պահեալ իցիւ զգալուստ որդւոյն իւրոյ մինչեւ ի վախճան աշխարհի. (Եզնիկ.։)